معنای انتظار فرج در آخرالزمان
وظیفۀ ما در زمان غیبت امام زمان (عج) این است. که منتظر فرج حضرت باشیم که این انتظار، برترین عبادت است: أفضل أعمال شیعتنا انتظار الفرج؛ با فضیلت ترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج است. ثواب انتظار فرج امام زمان (عج)، از ثواب روزه گرفتن ونماز خواندن وجهاد کردن در راه خدا بیش تر است.
ما درباره این گونه روایات، فهم دقیق و کاملی نداریم. حتی در مقام تحلیل این روایات، به این نتیجه می رسیم. که برای امیدوار نگه داشتن مردم است. درست نیست که با وجود این همه ظلم در دنیا، از انتظار فرج امام زمان (عج) ناامید شویم: أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّۀَ وَلَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِکُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّی یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَی نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ ؛ آیا گمان کردید داخل بهشت می شوید. بی آن که
حوادثی همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان که گرفتاری ها و ناراحتی ها به آن ها رسید.و آن چنان ناراحت شدند.که پیامبر و افرادی که با او ایمان آورده بودند، گفتند.پس یاری خدا کِی خواهد آمد.آگاه باشید که یاری خدا نزدیک است.
یاس و نا امیدی از نصرت الهی ممنوع
در جایی دیگر آمده است: أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّۀَ وَلَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِکُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّی یقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَی نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ ؛ تا آن گاه که رسولان مأیوس شدند و مردم گمان کردند به آنان دروغ گفته شده است. در این هنگام، یاری ما به سراغ آن ها آمد. پس آنان را که خواستیم، نجات یافتند. و مجازات و عذاب ما از قوم گنهکار باز گردانده نمی شود.
این احساس یأس و ناامیدی در امت های قدیم نیز وجود داشته است. وقتی ما منتظر فرج امام زمان (عج) باشیم. در جامعه فعالیت می کنیم. وقتی انسان مأیوس شود. و گمان کند که از دستش کاری برنمی آید.با خیال راحت به مرگ تن می دهد. کسی در دنیا هدفدار زندگی می کند که منتظر فرج امام زمان (عج) باشد.
مهم ترین اصل استفاده از روایات
راه استفاده از روایات این است که تمام روایات، و قراین آن ها را با دلیل، از نظر سند بررسی کنیم. یعنی این که صدر و ذیل روایت را مورد دقت قرار دهیم و روایات مشابه دیگری را که در مقام و مکان دیگری وارد شده است. با آن تطبیق کنیم. مهم ترین اصل استفاده از روایات این است. که محکمات را فدای متشابهات نکنیم. دو سلسله از محکمات وجود دارند که از نصِّ قرآن، نصِّ سنّت، روایت متواتر و روایات صحیح و دارای سند معتبر استنباط می شوند. ما باید در وهلۀ اول، محکمات را بیابیم. سپس با توجه به آن ها سراغ متشابهات روایات برویم.
برگرفته از کتاب آفتاب ولایت
